Deratyzacja

Deratyzacja, monitoring szkodników

Na czym polega deratyzacja?

Deratyzacja to wszelkie zabiegi mające na celu pozbycie się uciążliwych szkodników jakimi są gryzonie głównie szczury i myszy. Mogą one powodować wiele szkód zarówno w gospodarstwach domowych jak i na powierzchniach magazynowych. Z jednej strony niszczą produkty spożywcze i inne przez zjadanie ich oraz zanieczyszczanie, powodują uszkodzenia opakowań itp. z drugiej zaś mogą przenosić na ludzi groźne bakterie i pasożyty.

Metody deratyzacji

Najczęściej stosowaną metodą deratyzacji jest używanie trucizn, na które wrażliwe są organizmy gryzoni. Działają one najczęściej na układ pokarmowy, nerwowy lub krwionośny szkodników. Trutka zaczyna działać po jej zjedzeniu dlatego też jej skuteczność w dużej mierze zależy od tego jakie substancje wabiące będzie zawierać. Chodzi więc o to by mysz czy szczur uznały truciznę za pożywienie. Formy w jakich występują to pasty, granulaty, kremy. Używa się też naturalnych nośników takich jak ziarno czy mąka zmieszane z substancją trującą. Jeśli chodzi o szybkość działania to można wyróżnić trucizny powodujące natychmiastową śmierć i takie, które uśmiercają po pewnym czasie. Wadą tych pierwszych jest to, że pozostałe gryzonie obecne w trakcie żerowania od razu „kojarzą”, spożytą substancję z zagrożeniem dlatego też zaczynają jej unikać niezależnie od atrakcyjności substancji wabiącej. Wadą tych drugich natomiast, że często wymagają kilkukrotnego spożycia przez danego osobnika. Wyjątkowo i tylko w miejscach gdzie jest to możliwe stosuje się zagazowywanie gryzoni.

Kolejną metodą jest stosowanie urządzeń mechanicznych, czyli pułapek i potrzasków służących do zabijania lub odławiania szkodników.

Profesjonalnie przeprowadzona deratyzacja opiera się stosowaniu kilku wzajemnie uzupełniających się metod oraz monitorowaniu populacji gryzoni po każdorazowym wyłożeniu trutek i pułapek.

Deratyzacja - najczęściej występujące szkodniki

Szczur wędrowny
jest gryzoniem o długości ciała do 30 cm i ok. 20 centymetrowym ogonem. Ma brunatnoszary kolor sierści na grzbiecie i biały z odcieniem szarym lub żółtym na brzuchu. Samica w ciągu roku rodzi od 60 do 90 młodych. Jest zwierzęciem wszystkożernym, które dziennie potrzebuje ok. 30 gramów pożywienia. Często żyje w piwnicach, dobrze radzi sobie w środowisku wodnym (kanalizacja). Potrzebuje stałego dostępu do wody.

Szczur śniady
to gryzoń, którego wielkość ciała sięga do 25 cm; posiada ogon o długości 13-25 cm. Sierść jest brunatnoczarna lub brunatnoszara. Ma większe uszy i dłuższy ogon niż opisany wcześniej szczur wędrowny. Jest również wszystkożerny i zjada ok. 20 gram pokarmu w ciągu dnia. W ciągu roku przychodzi na świat 30-60 młodych. W przeciwieństwie do szczura wędrownego nie pływa ani nie nurkuje ponadto może wytrzymać dłużej bez dostępu do wody. Świetnie się wspina. Najczęściej spotkać go można na poddaszach, strychach i innych pomieszczeniach znajdujących się wyżej.

Mysz domowa
Jest niewielkim szkodnikiem za to bardzo żarłocznym. Waży od 6 do 25 gramów a dzienna porcja pokarmu może przekroczyć jej wagę. Jest zwierzęciem wszystkożernym. Sierść na grzbiecie ma brunatnawo- lub żółtawoszary. W ciągu roku na świat przychodzi 20-32 młodych myszy. Żyje w gospodarstwach, domach, magazynach, wszędzie tam gdzie znajdzie pokarm. Na wiosnę bardzo często przenosi się do ogrodów lub na pola.

Deratyzacja - zagrożenia wynikające z obecności szczurów i myszy

Oprócz oczywistych szkód polegających na zjadaniu różnych produktów żywnościowych, gryzonie te wyrządzają również inne szkody. Szczury potrafią przegryzać kable elektryczne, uszkadzać różnorakie części konstrukcji, co może powodować zwarcia, a nawet pożary. Zanieczyszczanie produktów żywnościowych jest bardzo duże. Tylko jeden szczur może w ten sposób w ciągu dnia uczynić ok. 30 kg pożywienia uczynić niezdatnym do spożycia. Natomiast para myszy w zostawia po sobie w ciągu całego roku 2 l moczu i ok 10 tys. cząstek kału. Gryzonie te są nosicielami kilkudziesięciu rodzajów chorób w tym np. salmonellę, włośnicę, toksoplazmozę.